احتمالا گردنبند، قدیمی ترین جواهرات است، ولی گوشواره آنقدرها قدیمی نیست. در مصر باستان و بابل، هم مردان و هم زنان، گوش های خود را سوراخ می کردند. «اوتزی» یا همان مردان یخی، گوش هایش را سوراخ کرده بود، ژولیوس سزار و شاه توت هم گوش هایشان سوراخ بود. حتی با وجود سبک ها و استایل های متنوع و جدید و انواع گوشواره های متفاوتی که  وجود دارد، گوشواره سالهاست که جای خودش را به عنوان جواهرات بین مردم باز کرده است. چیزی که شما انتخاب می کنید بستگی به کاری دارد که انتظار دارید این گوشواره برای شما انجام دهد. بهتر است کمی در مورد تاریخچه ی به وجود آمدن گوشواره و اینکه چه طرحی برای شما مناسب تر است، بیشتر بدانید. پس با بخش آشنایی با گوشواره همراه ما باشید.

گوشواره های حلقه ای

این نوع گوشواره از زمان عصر برنز، در فرهنگ های مختلف در سراسر جهان پوشیده می شده اند. همچنین گوشواره های حلقه ای برای حفاظت گوش ها از روح شیطان، نشان دادن طبقه ی اجتماعی، خودنمایی یا نشان دادن ثروت، نشان دادن بردگی و بسیاری دلایل دیگر پوشیده می شدند. این سبک محبوب از هر چیزی که در زیر آسمان وجود داشت ساخته می شدند، مثلا سنگ های قیمتی، شیشه، آکریلیک، فلزات و محصولات ارگانیک. این گوشواره ها به طور سنتی یک دایره ی کامل یا یک نیم دایره هستند که معمولا یک سیم دارند که وارد سوراخ گوش می شود و از طرف مقابل قفل می شود. این سیم ممکن است با خم شدن و یا با استفاده از یک چفت قفل شود.

ویژگی گوشواره های حلقه ای

گوشواره های حلقه ای در حال حاضر در اندازه ها، مواد سازنده و حتی اشکال مختلفی موجود هستند! این گوشواره ها به شکل مثلث، مربع، مستطیل، بیضی و … دیده می شوند. مدل های مدرن آن، یا دارای حلقه های بی انتها هستند (که در آن انتهای گوشواره به ابتدای آن می رسد و قفل می شود) و یا دارای پشتی گوشواره هستند که یک طرف آن در پشت به وسیله ی پشتی گوشواره های میخی بسته می شود. همچنین این گوشواره ها سنتی به شکل دایره، در سایزهای مختلف موجود هستند، از دایره های کوچک که لاله ی گوش را محکم می گیرند، تا مدل های بزرگ بوهو استایل که دارای کریستال و آویز هستند.

گوشواره ی حلقه ای به همان اندازه که در عصر برنز محبوب بود، در عصر اطلاعات نیز هست. این نوع گوشواره ها بدون آویز، معمولا در سوراخ دوم گوش، در پیرس های صورت و به عنوان جواهرات بدن پوشیده می شوند. گوشواره های حلقه ای ممکن است دارای آویز و تزئینات باشند و اجزای این گوشواره هاامکان تزئینات مختلفی را در اختیار ما می گذارند به طوری که اضافه کردن این تزئینات ممکن است تا جایی پیش برود که گوشواره به گوشواره ی لوستری تبدیل شود.

گوشواره های قلاب دار \\ آشنایی با انواع گوشواره

این گوشواره ها، یکی از اولین مدل های گوشواره هستند و در زمان روم باستان استفاده می شده اند. مدل های بعدی آنها در دوره ی ویکتوریایی معرفی شدند و تا حال حاضر موجود هستند.:
گوشواره های قلاب دار، شامل :

• مدل قدیمی قلاب چوپان (shepherd’s hook) که دارای یک حلقه در جلوی آن است
• گوشواره ی قلوه ای (Kidney earwire) که برای امنیت بیشتر در برابر گم شدن یک چفت بسیار کم وزن دارد
• مدل بالانس (که در جلویش زاویه ای تعبیه شده که از افتادن آن جلوگیری می کند)،
• مدل قلاب ماهیگیری (دارای سیم پیچ یا یک توپ یا هردوی آنها در قسمت جلو) و بسیاری مدل های دیگر می شود.
• مدل قلاب ماهیگیری دیرتر از بقیه ی مدل ها وارد بازار شده است ولی محبوب ترین سبک این گوشواره می باشد.

این گوشواره ها از محصولات متنوعی ساخته شده اند و در اندازه ها، سبک ها، و وزن های متعددی وجود دارد. این مدل گوشواره ها محبوب ترین نوع گوشواره ها هستند و سازندگان جواهرات بیشتر با این سبک گوشواره مدل های خود را به بازار عرضه می کنند. تنوع در وزن سیم هایی که برای ساخت این گوشواره ها استفاده می شود، می تواند برای ساخت گوشواره های بسیار سبک استفاده شود، مخصوصا زمانی که گوشواره با چوب، آکریلیک و فیبر ترکیب شده است. گوشواره های آویزی محبوب ترین نوع این گوشواره ها هستند.

گوشواره های کلیپسی (بدون نیاز به سوراخ کردن گوش)

در طول قرن بیستم، گوشواره های کلیپسی اختراع شدند و با اختراع آنها دیگر نیازی نبود که زنان برای آویزان کردن گوشواره گوش های خود را سوراخ کنند. در بعضی از جوامع، سوراخ کردن گوش، بربری(وحشیانه)، زشت و حتی غیربهداشتی دانسته میشد.

ویژگی های گوشواره کلیپسی

با اینکه «کلیپسی» توصیف کننده ی یک نوع از گوشواره هاست، سبک های دیگری دراین دسته نیز جای کی گیرند: کلیپس های گوش، گوشواره های پشت پیچی، حلقه های فنری و حتی گوشواره های آهنربایی.
خیلی از آنها دارای سوراخ، حلقه، گل میخ و چیزهای دیگر هستند تا زیبایی آنها را بیشتر نشان دهد. مدل های دیگری از این گوشواره، گوشواره های cuff و فریم های گوش هستند.

این گوشواره ها، به طراحان این امکان را می دهند که سبک هایی راحت برای گوش هایی که سوارخ نیستند طراحی کنند. انواعی از گوشواره های حلقه ای وجود دارد که از یک فنر برای فشار وارد کردن به گوش
استفاده می کنند که گوشواره را در جای خود ثابت نگه دارند. این گوشواره های برای درست کردن کلیپس های کفش یا آویزهای کفش (تزئیناتی برای کفش) نیز استفاده می شود.

گوشواره های لوستری (chandelier) \\ آشنایی با انواع گوشواره

گوشواره های chandelier هزاران سال است که در هند و خاورمیانه محبوب هستند،ولی از سال 1920 در صنعت فشن غرب ظاهر شدند. بعد از دهه ها در سایه بودن، اکنون بیش از همه ی زمان ها مورد توجه قرار گرفته اند و محبوب شده اند. این گوشواره ها را در طول روز می توان با یک تیپ غیررسمی یا بوهو استفاده کرد و می توان از آنها در مراسمات شب نیز استفاده نمود.

اجزای این گوشواره ها، حلقه، مهره و اجزای سیمی است که آویزها، زنجیرها و کریستال های درخشان به آنها آویزان می شوند. این گوشواره ها در انواع مختلفی از فلزات موجود هستند و طراحی های بسیار خیره کننده ای را دارا می باشند. این سبک از گوشواره ها، مدل مینیاتوری شده از لوستر با آویزهایی که گاهی طولهای  مختلفی دارند را به یاد می آورد که به همین نام نیز نامگذاری شده اند.
این آویزهای و زنجیر ها حرکت می کنند و در بیشتر مواقع درخشش بیشتری را به آن می افزایند.

گوشواره های میخی \\ آشنایی با انواع گوشواره

با اینکه اولین گوشواره های میخی توسط اتروسکن ها قبل از به قدرت رسیدن روم استفاده میشد، ولی گوشواره های میخی که امروزه ما استفاده می کنیم و رایج هستند، از سال 1920 وارد بازار شدند. از آن زمان، گوشواره های میخی در مدل های مختلف از مدل های ساده بدون تزئینات تا تزئین شده با جواهرات قیمتی و با فلزات مختلفی ساخته شدند.

ویژگی های گوشواره میخی

این گوشواره ها به عنوان یک جواهر که به طور ایمن از پشت بسته می شود شناخته می شود. این گشواره از جلوی گوش وارد سوراخ گوش می شود و از پشت لاله ی گوش را محکم می گیرد. پشتی گوشواره به وسیله ی یک وسیله ی قابل جدا کردن و یا با یک لولا بسته می شود. ظاهر گوشواره های میخی طوری است که انگار بدون هیچ وسیله ای برای ثابت شدن، روی گوش معلق هستند.

این گوشواره ها ممکن است تزئین شده، نقاشی شده، گلدوزی شده، حکاکی شده و … باشند. مدل های دیگر آن شامل اشکال مختلف است (مثلا مارپیچ، صلیبی، به شکل حیوان ها و …). ممکن است به میله ها یا جایگاه هایی داشته باشد که سنگ ها، مهره ها و مروارید ها به آنها وصل شوند. بعضی از مدل های آنها دارای حلقه هستند که به آنها آویز وصل می شود. پشتی گوشواره ممکن است حالت بخیه ای داشته باشد و یا از یک پیچ برای نگه داشتن گوشواره در محل خودش استفاده کنند (این سبک در اروپا و آمریکای شمالی رایج تر است).

از دیگر ویژگی های گوشواره میخی

گوشواره های میخی نسبت به گوشواره های میخی، به دلیل ضخامت ساختار آنها و نزدیکی آنها به لاله ی گوش، تزئینات سنگین تری را دارا هستند.این گوشواره ها، مخصوصا مدل هایی که آویز و حلقه ندارند، در مو، یقه ی لباس، تور عروس و … گیر نمی کنند و توجه ها را به سمت گونه ی شما جلب می کنند. یکی از محبوب ترین مدل های این گوشواره، مدل توپی است که یک توپ فلزی کوچک در جلوی گوش به عنوان تزئینات گوشواره وجود دارد. یک نیم کره می تواند ظاهر یک گوی کامل را ایجاد کند ولی هم ساده تر است و هم وزن کمتری دارد.

بعضی از مدل های نیم کره و کره ی این گوشواره ها دارای حلقه هایی برای وصل کردن آویز هستند. مدل های ساده ی این گوشواره ها به دلیل داشتن سطح صاف و سهولت استفاده به عنوان اولین گوشواره های هرکس استفاده می شوند. با پیشرفت گوشواره های میخی مدرن، نیاز به جلوگیری از افتادن آنها از گوش ایجاد شد. «پشتی پروانه ای» از سال 1920 استفاده می شده است ولی پشتی های لوله ای (Barrel) از سال 1940 وارد بازار شدند.

گوشواره های اهرم دار

گوشواره های اهرمی از سال 1880 وارد بازار شدند. بعد از محبوبیت وسیع در بین جواهرات در اروپا، وارد بازار آمریکای شمالی شدند. رشد محبوبیت آنها به دلیل ساده بودن، ساختار محکم و ایمن بودن آن است. این مدل گوشواره، برای جواهرات قیمتی طلا و نقره بسیار زیاد استفاده می شود، چرا که اهرم پشتی گوشواره از افتادن و گم شدن آن جلوگیری می کند.

این گوشواره ها طوری طراحی شده اند که بدون ایجاد حس اذیت و ناراحتی برای کسی که آن را استفاده می کند، کاملا روی گوش محکم شوند و استفاده از آنها راحت باشد. این گوشواره ها در سبک های محتلفی موجود هستند، بعضی از آنها تزئینات یا آویزهای اضافی دارند و بعضی از آنها فقط یک سنگ کوچک دارند، بعضی دیگر هر دوی این موارد را دارا هستند.
گوشواره های اهرمی دیگر، یک حلقه برای آویزان کردن آویزها دارند و یا میخ هایی برای وصل کردن مروارید یا سنگ های کوچک دارند و یا قرارگاه هایی روی آنها برای گذاشتن سنگ های قیمتی تراش خورده تعبیه شده است. این گوشواره ها، مدلی از گوشواره های قلوه ای (kidney) هستند که پیش از این به آنهااشاره شد، و به دلیل ضخامت ساختارشان، به همان اندازه امن و راحت می باشند.قیمت بالای آنها باعث شده است که برای جواهرات قیمتی مناسب تر باشند.

گوشواره های نخی (بخیه ای) \\ آشنایی با انواع گوشواره

این گوشواره ها که به اسم های مختلفی خوانده می شوند، مدل جدیدی از گوشواره هاهستند که در سال 1970 ساخته شدند و تولید انبوه آنها از ابتدای سال 2000 شروع شد. این گوشواره از یک پشتی کوچک تشکیل شده که به آن زنجیر اضافه شده است، این زنجیر از سوراخ گوش رد می شود. پشتی گوشواره شبیه به یک «سوزن» ظاهر می شود و باعث می شود بتوانیم زنجیر را از جلوی سوراخ گوش به عقب ببریم.این مدل در انواع مختلف فلزات، طول های مختلف زنجیر، انواع مختلف زنجیرها و تزئینات وجود دارد.
این گوشواره ها ممکن است آویزها و تزئینات بلندی داشته باشد که باعث می شود با هر حرکت گوشواره تکان بخورد. بعضی از انواع این گوشواره حلقه هایی دارند که به آنها آویز وصل می شود، بعضی دیگر میله ها و جایگاه هایی دارند که می توان به آنها مهره ها و مرواریدهای سوراخ شده وصل نمود. این گوشواره ها در اشکال مختلف مثل مارپیچ، لوزی و … وجود دارند

گوشواره های فشرده \\ آشنایی با انواع گوشواره

این گوشواره ها محبوب ترین مدل گوشواره های کلیپسی هستند و در این مدل گوشواره، لاله ی گوش را «در آغوش می گیرد». یک لولا در بالای گوشواره تعبیه شده است که امکان باز و بسته شدن را به گوشواره می دهد. بیشتر اوقات، سنگ ها به صورت کانال شکل روی این گوشواره ها قرار گرفته اند.

گوشواره های مخصوص خواب

این گوشواره ها برای راحتی طراحی شده اند و می توان آنها را برای زمان های طولانی پوشید و معمولا برای جلوگیری از گره خوردن در موها کوچک ساخته می شوند. چون اندازه ی آنها کوچک است و راحت هستند، می توان آنها را در طول شب برای جلوگیری از بسته شدن سوراخ گوش پوشید. مدل های مرسوم آن، گوشواره های میخی و گوشواره های پیچی و حلقه ای کوچک هستند.

گوشواره های Cuff:

این گوشواره ها یک حلقه ی تزئینی برای گوش هستند که بدون نیاز به سوراخ کردن گوش روی گوش قرار می گیرند. این گوشواره ها فقط مخصوص به قسمت پایینی لاله ی گوش نیستند و هرجایی از گوش ممکن است قرار بگیرند. احتمالا گردنبند، قدیمی ترین جواهرات است، ولی گوشواره آنقدرها قدیمی نیست. در مصر باستان و بابل، هم مردان و هم زنان، گوش های خود را سوراخ می کردند. «اوتزی» یا همان مردان یخی، گوش هایش را سوراخ کرده بود، ژولیوس سزار و شاه توت هم گوش هایشان سوراخ بود.

پایان بخش :

آشنایی با انواع گوشواره + تصاویر